عبدالقادر عودة فقیه نبود، اما به جهتِ علاقه ای که به علوم اسلامی داشت، دست به تألیف کتابی زد تا میان فقه اسلامی و حقوق جزای عرفی الفت ایجاد کند. او ابتدا پس از آنکه مدرک کارشناسی حقوق خود را در سال ۱۹۳۰م از دانشگاه قاهره گرفت، در دادستانی مصر مشغول شد و سپس به مرتبه قاضی ارتقاء یافت و تا سال ۱۹۵۱م به قضاوت پرداخت. در دورانِ تصدی قضاوتش، پرونده های قضایی فراوانی به وی ارجاع شد، که از جمله آنها پرونده انحلال حزب «إخوان المسلمین» بود که از سوی شورای نظامی مصر طرح شده بود. او علیرغم فشار نظامیان، حکم به عدم انحلال داد و از همین زمان عداوت ها علیه وی آغاز شد.

تخصص وی در حقوق اساسی موجب شد تا در دوران محمد نجیب اولین رئیس جمهور پس از دوران پادشاهی، به عنوان عضو شورای تدوین قانون اساسی برگزیده شود. او در شورای تدوین قانون اساسی بسیار کوشید تا ضمن پذیرش آزادی های عمومی، آموزه های اسلامی و قرآنی را به متن قانون اساسی بکشاند. تبحر وی در نگارش قانون اساسی تا آنجا پیش رفت که در سال ۱۹۵۳م دولت لیبی (پس از اعلام استقلال لیبی و آغاز دوره پادشاهی) از وی دعوت کرد تا در تدوین قانون اساسی این کشور نیز مشارکت داشته باشد.

عودة در سال ۱۹۵۱م پس از فشارهای فراوانی که از سوی شورای انقلاب مصر و افسران آزاده وارد شد، از سمت قضاوت استعفاء داد و به شغل وکالت پرداخت. در مدت بسیار کوتاهی توانست در میانِ همکاران خود بدرخشد و مورد اقبال مردم قرار گیرد.

به دلیل اعتراضاتی که إخوان المسلمین نسبت به کودتای ناصری داشتند، دولت مترصد بود ضربه سنگینی به این گروه وارد آورد. سوء قصد نافرجام جمال عبدالناصر در سال ۱۹۵۴م فرصت مناسب را در اختیار دولتِ کودتا قرار می دهد تا إخوان المسلمین را به طراحی این ترور متهم کند. دادگاه نظامی به سرعت تشکیل می شود و ۶ نفر از سران إخوان المسلمین از جمله عبدالقادر عودة به اعدام محکوم می شوند و در ۷ سپتامبر ۱۹۵۴م به دار آویخته می شوند.

نقل است هنگامی که عبدالقادر عودة را به پای چوبه دار می بردند گفته است «چه تفاوت می کند که من در کجا جان می دهم؛ در رختخواب یا ساحت نبرد؛ اسیر یا آزاد؛... من به سوی لقای پروردگار می روم.» سپس به حاضرین در صحنه اعدام رو کرده می گوید «سپاس خدایی را که شهادت را به من ارزانی داشت... خون من بر سر اینان منفجر شده و موجب ملعون شدنشان خواهد شد.»

قاضیِ شهید، علاوه بر کتاب «التشریع الجنائی الإسلامی» کتابهای دیگری نیز تألیف کرده است که همگی از تعلق خاطر وی به اسلام و بیداری اسلامی حکایت دارد:
- الإسلام و أوضاعنا القانونیة.
- الإسلام و أوضاعنا السیاسیة.
- الإسلام بین جهل أبنائه وعجز علمائه. (که به با عنوان «اسلام در میان عجز علماء و جهل پیروان» به فارسی ترجمه شده است.)
- المال و الحكم فی الإسلام.